Sałaty

Codzienna dieta powinna zawierać odpowiednią ilość witamin, substancji mineralnych oraz białka, węglowodanów i tłuszczy.

Istnieje kilka rodzajów pokarmów, które wymagają więcej energii do ich strawienia, niż dostarczają do organizmu. Wyżej wymienione składniki odżywcze uwalniają w procesie trawienia swoja energie w postaci kalorii, które są następnie wykorzystywane (spalane) lub odkładają się w postaci tłuszczu. Aby strawić pokarm organizm musi zużyć pewna ilość energii. Zdarza się, że niektóre produkty wymagają więcej energii (kalorii) niż same dostarczają. Dzięki temu wybrane produkty wspomagają nasze dążenia do osiągnięcia szczupłej sylwetki.

Sałatki owocowe

Sałatki owocowe

Do warzyw, których strawienie wymaga więcej kalorii niż dostarcza, należą:
– sałata (głowiasta);
– czosnek;
– brokuły;
– młode buraki, botwina;
– ogórki;
– seler;
– szczypiorek;
– szpinak;
– rzodkiewki;
– pomidory;
– kapusta;
– kalafior;
– kasztany jadalne;
– zielona rzepa;
– wodorosty wszelkiego rodzaju;
– oberżyna;
– cykoria;
– kiełki lucerny;
– grzyby.

Warzywa te oprócz podanego wcześniej „waloru dietetycznego”, posiadają także wiele innych zalet i wad. Poznajmy te produkty więc bliżej zanim skomponujemy naszą dietę.

Sałata
Powszechnie uważa się, że sałata pochodzi z Bliskiego Wschodu. Znali ją starożytni Egipcjanie, Grecy i Rzymianie. Do Polski została sprowadzona przez Królową Bonę.
Wspomaga przemianę materii, gdyż zawiera kwas foliowy, regulujący produkcję kwasów żołądkowych oraz błonnik, odpowiedzialny za oczyszczenie organizmu. Dzięki obecności w niej magnezu, po jej spożyciu mamy głęboki i krzepiący sen. Zawarta w niej witamina E zwana witaminą młodości sprawia, że skóra i włosy nabierają blasku. Stosujemy ją także w profilaktyce chorób nowotworowych, ze względu na obecność karotenów.

Najpopularniejsza u nas odmiana to sałata masłowa (głowiasta) o miękkich, niemal aksamitnych liściach, zwiniętych w luźne główki. Ma łagodny smak, który pasuje do wszelkiego rodzaju sosów sałatkowych Można ja przechowywać 2 -3 dni w pomieszczeniach ciemnych, chłodnych i wilgotnych. Wśród nich są odmiany o liściach w kolorze zielonego groszku, zielonych z czerwonymi brzegami, a także czerwono-zielone. W Polsce występuje w obrocie handlowym przez cały rok (od maja do października z uprawy gruntowej, potem – szklarniowej).

Równie popularne są sałaty kruche o zwartych, ciężkich (ważących nawet do 1 kg), okrągłych główkach, uformowanych z chrupkich, szklistych, jędrnych liści. Najbardziej znaną odmianą w tej grupie jest sałata lodowa. Przybyła ona z USA i bardzo szybko zdobyła naszą popularność. W przeciwieństwie do innych odmian, świetnie się przechowuje – do 2 tygodni. Dodatkową jej zaletą jest możliwość przechowywania w lodówce przez kilka dni bez straty wartości smakowych. Dobrze znosi transport. Ma zdecydowany, wyraźny smak, który pasuje do większości sałatek.

Za bardzo szlachetną odmianę uchodzi sałata rzymska. Jej pochodzenie wskazuje sama nazwa.
Ma wydłużone mięsiste liście, gładkie lub pomarszczone z wyraźnie zaznaczonymi nerwami, układające się w owalną, luźną główkę, przypominającą kapustę pekińską Jej liście na zewnątrz są ciemnozielone, a wewnątrz jasnożółte.
Sałata rzymska jest słodsza i delikatniejsza w smaku niż sałata masłowa czy krucha.
Świetnie nadaje się do sałatek, ale także do zup.

Osobną grupę stanowią sałaty liściowe lub rozetowe, których liście nie tworzą główek. Wśród nich najbardziej znana u nas jest roszponka polna, zwana też sałata zimową, bardzo odporna na niskie temperatury.

Roszponki używa się do surówek, można ją też dusić i gotować z niej zupę, podobnie jak ze szczawiu. Jej małe, intensywnie zielone listki są kruche i bardziej wyraziste w smaku niż liście innych sałat.

Wydłużone, mocne karbowane, bardzo dekoracyjne liście o niezbyt wyrazistym smaku ma sałata typu Lollo (czerwona i zielona).

Wielu amatorów ma też endywia, zwana również szczerbakiem. Jej ząbkowane, wąziutkie i wiotkie liści nie tworzą główek. Zewnętrzne są ciemnozielone i bardzo gorzkie, więc się je odrzuca a środkowe, jasnożółte z lekką goryczką, nadają się do jedzenia. Dostępne u nas są dwie odmiany endywii – kędzierzawa i eskariola – można ją jeść na surowo, duszoną lub zapiekaną, np. w sosie beszamelowym.

Dressingi
Dressingi to zimne sosy do sałat, sałatek i surówek. Osoby przestrzegające diety niskotłuszczowej powinny pamiętać, że dressingi z oliwą lub majonezem znacznie podwyższają wartość kaloryczną potrawy.

Warto pamiętać
Aby sałata nie straciła swoich walorów zdrowotnych i estetycznych musimy się z nią obchodzić bardzo delikatnie. Przed spożyciem sałatę dokładnie płuczemy, ale wyłącznie w chłodnej w wodzie i nie wyciskamy jej, ale dokładnie suszymy. Z sałaty nie dość dokładnie osuszonej sosy, zamiast zatrzymać się na liściach spływają na dno salaterki. Liście sałaty powinno się rwać palcami, a nie kroić nożem. Kontakt z metalem niekorzystnie wpływa na to warzywo, a ponadto sałata rwana jest bardziej puszysta niż krojona.
Sałatę należy łączyć z sosami dopiero tuż przed podaniem, dzięki temu zachowa ona sprężystość i apetyczny wygląd.

Smacznego 😉

2 komentarze

  1. Uwielbiam warzywa i każdego rodzaju zielone sałatki, a moją faworytką jest grecka, grunt to polubić zdrowe jedzenie i wtedy dieta łatwiej przychodzi a naprawdę można zjeść zdrowo i smacznie 🙂

  2. Moją ulubioną sałatką też jest grecka. dośka jak robisz dresing do sałatki greckiej ? 🙂

Zostaw odpowiedź dla dośka Anuluj

Twój email nie będzie widoczny.Wymagane pola zaznaczone są *

*